Overal moet je de sfeer kopen, maar in Meppel is het er gewoon
Wat ik het meest ga missen in Meppel is denk ik de vanzelfsprekendheid van gezelligheid en evenementen. Het gemak waarin hier dingen georganiseerd worden. En als het ingewikkeld is, dan biedt altijd iemand anders wel aan om te helpen. Ik kom oorspronkelijk uit de Randstad. Daar waren ook echt wel feestjes en waar het ook echt wel gezellig was. Maar niet in de intensiteit zoals hier, waarin dat heel natuurlijk gaat. Dan is dat echt iets wat Meppel heel erg onderscheidt van andere gemeentes.Toen ik in de Berggierslanden ging wonen, een redelijk nieuwe wijk, dacht ik dat het daar wel minder gezellig zou zijn, of nog niet zo geworteld. Maar dat was helemaal niet zo. Er was altijd iemand die iets organiseerde, zoals buurtbarbecues en Burendag. Het voelde heel natuurlijk en spontaan. Meestal, als er veel nieuwe bewoners zijn, is de sfeer anders, maar dat was hier niet het geval. Dat heb ik ook gezien bij evenementen zoals Tafel in de Tuin.
De keerzijde is wel, iedereen vindt het normaal. En mijn boodschap is: Je moet wel af en toe koesteren dat het toch bijzonder is, wat we hier hebben. En dat vervolgens ook belonen. Dus het echt bedanken voor wat jij allemaal als vanzelfsprekend doet voor de ander. Dat zou mij nog een liefding waard zijn om daar af en toe wat langer bij stil te staan. Je viert je verjaardag toch ook?
Daarom heb ik ook een drukte gemaakt om de koninklijke onderscheidingen. Als hier zo'n hoge verenigingsgraad is, als mensen zo betrokken zijn bij hun gemeente, bij hun buren, bij hun gemeenschap, nou, dan mag dat ook beloond worden! In Meppel zijn de mensen nuchter. Applaus in ontvangst nemen is ook moeilijk. Dat vind ik ook niet altijd even makkelijk. Maar laat ik een voorbeeld geven: Toen ik hier net kwam als burgemeester, waren er een aantal koninklijke onderscheidingen. Je kreeg dan koffie en fijn dat je er was en dan kon je zo weer aan het werk gaan. En daarom heb ik hier echt wel getracht om er echt een feest van te maken met muziek van Scala en jongeren erbij, zodat het echt een belevenis wordt, want dat is het waard! Het aankleden en versieren van dat moment. Alsof het een verjaardagsfeest is, maar dan nog wat netter, zeg maar. En dat mensen in het begin zeggen, wat is dit allemaal, maar achteraf zeggen: Zo, dit was echt speciaal! Ja, dat is wel mooi. En dat ze dat kunnen delen met hun familie, met hun vrienden, dat maakt me heel blij.
Het meest trots van wat er is bereikt in Meppel de afgelopen periode, en dat klinkt een beetje abstract, is dat Meppel en het stadhuis weer durven te dromen. Ambities worden weer opgeschreven voordat we naar de financiën kijken. Vroeger was het antwoord op elke vraag: we hebben geen geld. Nu zeggen we eerst wat we willen, en zoeken we daarna naar oplossingen. We waren gewend om alles zelf te doen. Maar we doen het juist samen. Met hulp van rijksgelden, Europese gelden, provinciale gelden, dat helpt allemaal. Dit heeft geleid tot nieuwe visies zoals de Nieuwveense Landen en de woondeal. Noordpoort is nog een verlaten industrie, maar over vijf à tien jaar zul je zien hoe gaaf daar gewoond wordt! Ook het nieuwe ziekenhuis is iets waar ik enorm trots op ben. Het nieuwe ziekenhuis, daar ben ik ook ongelooflijk trots op! Het is niet alleen het gebouw neerzetten, maar ik wilde vooral een ziekenhuis dat niet generiek was. Dat is over dertig jaar weg, omdat het een kostenpost is. Maar een streekziekenhuis met een aantal specialisaties, zoals de heupen geriatrie, retina, dat maakt dat ook een aantal Zwollenaren hier naartoe moeten voor dat deel. En de rest doen wij natuurlijk gewoon in Zwolle, maar dat maakt dat het ziekenhuis hier blijft. En dat is van belang voor heel Zuidwest-Drenthe. Dus daar ben ik het meest trots op, dat die manier van denken een paar graden anders gemaakt is. Ik hoop dat dat zo blijft!
Geluksmomenten in mijn werk als burgemeester zit hem vaak in kleine dingen zoals het contact met mensen, één op één. Dat kan zijn in een telefoontje of meestal ook wel op straat tegenkomen of in de winkel tegenkomen. Mijn boodschappen duren altijd net iets langer. Dan merk je dat ook wel, wat mensen fijn vinden, wat werkt, ook wat niet werkt hoor je ook. Ik heb ook wel een tijdje gehad dat ik een poosje in de winkel van Frans de Grebber mijn mail en telefoontjes ging doen. Die heeft namelijk heerlijke koffie! Maar dat was echt super cool, want dan ging ik daar zitten, en dat werkte voor de helft, want ik in die tijd doen wat ik wilde doen. Maar de andere helft van de tijd kwamen er mensen binnen die iets kwamen vertellen of iets wilden zeggen. Ja, maar dan hoor je weer eens wat. Oh, gaat dat zo? En dat vond ik eigenlijk heel waardevol! Dus eigenlijk waren de leukste momenten van geluk wel zonder camera’s of fotografen in de buurt. Het klinkt misschien raar, maar andere momenten van geluk zijn de momenten waar je voor mensen echt van betekenis kunt zijn, zoals situaties waarbij er heel veel verdriet is. Dat je met een klein gebaar echt iets kan doen. Wat voor de samenleving klein leed is, is voor die persoon groot leed. Ik weet bijvoorbeeld nog tijdens Corona een situatie van ouders die gescheiden waren. Door de lockdown en andere moeilijkheden kon hun kind niet heen en weer tussen de ouders. Er was van alles aan de hand. Ze liepen hier vast. De moeder zei in al haar verdriet: Maar ik wil gewoon mijn kind zien! Ja, natuurlijk organiseren we dat dan. Ik kreeg daarna een filmpje van hoe zo'n jongetje naar mama rende. Dat heeft mij echt wel geraakt.